اشتباهات رایج در لایهبرداری که باعث نازک شدن پوست میشود
لایه برداری یکی از روشهای محبوب مراقبت از پوست است که با حذف سلولهای مرده سطح پوست به شادابی چهره کمک میکند. بسیاری از افراد از انواع لایه بردار پوست (از محصولات شیمیایی گرفته تا اسکرابهای فیزیکی) و حتی لایه بردار خانگی مانند ترکیبات طبیعی استفاده میکنند تا ظاهر پوست خود را بهبود دهند. اما اگر لایه برداری بهدرستی انجام نشود میتواند نتیجهی معکوس داشته باشد. متخصصان پوست هشدار میدهند که لایهبرداری نامناسب نهتنها مفید نیست، بلکه ممکن است به پوست آسیب زده و آن را نازک و حساس کند.
به عبارت دیگر، برداشتن بیش از حد لایههای محافظ پوست میتواند سد دفاعی طبیعی پوست را تضعیف کرده و آن را در برابر عوامل خارجی آسیبپذیر کند. در ادامه به اشتباهات رایجی میپردازیم که در فرآیند لایه برداری رخ میدهند و باعث نازک شدن پوست میشوند، همچنین روشهای پیشگیری از این آسیبها را بررسی میکنیم.
زیادهروی در لایه برداری
یکی از مهمترین اشتباهات، افراط در لایه برداری است. برخی افراد تصور میکنند هرچه بیشتر از لایه بردار پوست استفاده کنند، پوستشان شفافتر و سالمتر خواهد شد. در حالی که پوست برای ترمیم و بازسازی خود به زمان نیاز دارد و لایهبرداری بیش از حد این فرصت را از پوست میگیرد.
نتیجهی لایه برداری مکرر میتواند التهاب، قرمزی و خشکی مزمن پوست باشد. وقتی در اثر لایهبرداری افراطی، لایهی بیرونی محافظ پوست بارها برداشته شود، پوست نازک و آسیبپذیر میگردد و حتی ممکن است دچار سوزش و پوستهریزی شود. متخصصان پوست تأکید میکنند که نباید هر روز پوست را لایهبرداری کرد؛ ۲ تا ۳ بار در هفته کافی است تا پوست فرصت بازسازی داشته باشد.
به یاد داشته باشید که زیادهروی در استفاده از لایه بردار پوست با از بین بردن روغنهای طبیعی و سد محافظتی پوست، میتواند آن را دچار تحریک و پیری زودرس کند. پس اعتدال را رعایت کنید و به پوست خود فرصت استراحت دهید.
انتخاب نادرست لایه بردار پوست و روش لایهبرداری
اشتباه رایج بعدی، استفاده از روش یا محصول لایهبردار نامناسب برای نوع پوست است. هر پوستی ویژگیهای خود را دارد و یک لایه بردار پوست خاص ممکن است برای همه مناسب نباشد. به طور کلی، در انتخاب لایه بردار پوست باید نوع و نیاز پوست (حساس، خشک، چرب و …) در نظر گرفته شود. به عنوان مثال، کسانی که پوست حساس و خشک دارند نباید از اسکرابهای زبر و دانهدرشت استفاده کنند، زیرا ساییدن خشن میتواند باعث سوزش و تحریک شدید در این نوع پوستها شود.
ذرات زبری مانند پودر پوست گردو یا شکر موجود در برخی اسکرابها میتواند خراشهای میکروسکوپی روی پوست ایجاد کنند و موجب التهاب و قرمزی شوند. حتی در پوستهای چرب و ضخیم نیز استفاده بیش از حد از اسکرابهای خیلی خشن یا براشهای زبر توصیه نمیشود. از سوی دیگر، بهکارگیری محصول لایه بردار پوست شیمیایی بسیار قوی (مانند اسیدهای میوه با غلظت بالا) روی پوستی که به آن عادت ندارد، میتواند منجر به سوختگی شیمیایی و نازک شدن پوست شود.
متخصصان پوست توصیه میکنند در صورت تمایل به پیلینگ شیمیایی، ابتدا از غلظتهای پایینتر شروع کرده و به تدریج در صورت نیاز آن را افزایش دهید. همچنین به خاطر داشته باشید لایه برداری فیزیکی را با ملایمت انجام دهید؛ هرگز پوست را محکم نسابید.
مالش شدید پوست یا استفاده از مواد بسیار خشن، بهجای پاکسازی ملایم، میتواند به پوست آسیب رسانده و باعث درماتیت تماسی تحریکی شود که با ظاهر قرمز، ملتهب و ترکخورده بروز میکند. در واقع هیچ توجیه علمیای برای اینکه پوست را مثل کف زمین با شدت بسابیم وجود ندارد؛ این کار فقط لایههای محافظ طبیعی پوست را از بین میبرد.
مرطوب نکردن پوست بعد از لایه برداری
پس از اتمام لایه برداری، پوست تازگی پیدا میکند اما در عین حال ممکن است تا حدی رطوبت و چربیهای مفید خود را از دست داده باشد. یکی از اشتباهات، بیتوجهی به مرطوبسازی و آبرسانی پوست پس از لایهبرداری است. حذف سلولهای مرده و روغنهای سطحی میتواند منجر به خشکی پوست شود و اگر بلافاصله از یک مرطوبکننده مناسب استفاده نشود، خشکی و حساسیت تشدید خواهد شد.
وقتی رطوبت پوست تأمین نشود، لایهی بیرونی پوست که به علت لایهبرداری نازکتر شده است قادر به حفظ آب کافی نخواهد بود و پوست شروع به پوستهپوسته شدن میکند. این حالت نهتنها ظاهر ناخوشایندی دارد بلکه نشاندهندهی آسیب دیدن سد محافظ پوست است.
برای جلوگیری از این مشکل، همیشه پس از شستوشوی لایه بردار پوست از صورت، در حالی که پوست هنوز کمی مرطوب است، از کرم یا سرم مرطوبکننده استفاده کنید تا رطوبت در لایههای پوست حفظ شود و فرآیند ترمیم تسریع گردد. یک مرطوبکننده حاوی ترکیبات تسکیندهنده (مانند سرامیدها یا اسید هیالورونیک) میتواند به بازسازی سد دفاعی پوست کمک کند.
محافظت نکردن در برابر آفتاب پس از لایه برداری
اشتباه خطرناک دیگر، عدم استفاده از ضدآفتاب و محافظت کافی از پوست پس از لایه برداری است. لایه شاخی پوست (بیرونیترین لایه) تا حدی مانند یک سد فیزیکی در برابر پرتوهای فرابنفش خورشید عمل میکند. هنگامی که ما از لایه بردار پوست استفاده میکنیم، بخشی از این سد طبیعی را برمیداریم و پوست تازهتر زیر آن، در معرض نور خورشید آسیبپذیرتر میشود.
تحقیقات نشان داده که انجام پیلینگ یا اسکراب میتواند حساسیت پوست به آفتاب را افزایش دهد. اگر پس از لایهبرداری از کرم ضدآفتاب با SPF مناسب استفاده نکنید، اشعهی UV بهراحتی به لایههای عمقیتر پوست نفوذ کرده و میتواند باعث التهاب، قرمزی شدید و حتی آفتابسوختگی شود.
استفاده نادرست از لایه بردار خانگی
استفاده از ترکیبات طبیعی و لایه بردار خانگی برای پاکسازی پوست طرفداران خاص خود را دارد. لایه بردار خانگی اغلب به دلیل در دسترس و ارزان بودن مورد توجه قرار میگیرد. اما برخی اشتباهات در این زمینه میتواند به قیمت آسیب دیدن پوست تمام شود. طبیعی بودن یک ماده لزوماً به معنای بیضرر بودن آن برای پوست نیست. برای مثال، شکر و نمک از رایجترین مواد در تهیه لایه بردار خانگی بهشمار میروند.
دانههای درشت شکر یا نمک در صورت مالش شدید روی صورت قادرند خراشهای بسیار ریزی در سطح پوست ایجاد کنند. در نتیجه، یک لایه بردار خانگی ساده مانند اسکراب شکر اگر با شدت به کار رود، به جای شفاف کردن پوست، میتواند آن را ملتهب و آسیبپذیر کند. این میکروپارگیها ممکن است در ابتدا دیده نشوند ولی راه را برای ورود باکتریها و ایجاد عفونت یا جوشهای ریز باز میکنند. آبلیمو نیز یک لایه بردار خانگی پرطرفدار است که برخی برای روشن کردن پوست یا درمان آکنه به صورت مستقیم به کار میبرند.
آبلیمو حاوی اسید سیتریک بسیار قوی است که pH پوست را به شدت اسیدی میکند و میتواند سد محافظتی پوست را تخریب نماید. در نتیجه پوست دچار سوزش، التهاب و حتی لکههای تیره مقاوم میشود. بنابراین لایه بردار خانگی مبتنی بر آبلیمو هم میتواند مشکلات جدی برای پوست ایجاد کند. جوششیرین نیز یک لایه بردار خانگی رایج است که با اینکه خاصیت لایهبرداری مکانیکی و ضدعفونیکنندگی به آن نسبت داده میشود، ماهیت قلیایی شدید آن تعادل اسیدی پوست را برهم زده و لایهی محافظ طبیعی را تخریب میکند که حاصل آن قرمزی، خشکی شدید و حتی سوختگی شیمیایی پوست است.
این لایه بردار خانگی علیرغم تصور عمومی، برای پوست بسیار مضر است. برخی دیگر از ترکیبات خانگی نیز به عنوان لایه بردار خانگی به کار میروند (مانند دارچین، خمیردندان یا سرکه) که هر کدام عوارض خاص خود را دارند. بنابراین، در استفاده از لایه بردار خانگی باید بسیار محتاط باشید. بهتر است به جای بهکار بردن ترکیبات ناآشنا و خشن، از اسکرابهای طبیعی ملایمتر مانند بلغور جو دوسر یا عسل (آن هم با احتیاط و روی پوست سالم) استفاده کنید.
به طور کلی توصیه میشود قبل از استفاده از هر لایه بردار خانگی، در مورد اثرات آن بر پوست تحقیق کرده و با یک متخصص مشورت کنید. پوست شما اندام حساسی است و هرگز نباید به صرف “خانگی” یا “طبیعی” بودن یک ترکیب، آن را بدون اطمینان روی پوست اعمال کرد.
لایهبرداری در شرایط نامناسب یا همراه با ترکیب محصولات نادرست
زمانبندی و توجه به وضعیت پوست در هنگام لایه برداری بسیار مهم است. یکی از اشتباهات این است که فرد بدون در نظر گرفتن سایر محصولات مراقبتی که استفاده میکند یا وضعیت فعلی پوست خود، اقدام به لایهبرداری میکند. برای مثال، اگر از کرمهای حاوی رتینوئید (مشتقات ویتامین A) یا محصولات قوی ضد جوش مانند بنزوئیل پراکسید استفاده میکنید، پوست شما احتمالاً حساستر و نازکتر شده است.
در این شرایط انجام همزمان لایه برداری میتواند خشکی و تحریک پوست را تشدید کرده و حتی منجر به ترکهای ریز پوستی و جوش شود. همچنین هرگز نباید روی پوستی که دچار آفتابسوختگی، بریدگی یا التهاب فعال است، لایهبرداری انجام داد؛ این کار آسیب را بیشتر کرده و روند ترمیم طبیعی پوست را مختل میکند. اشتباه دیگر، استفاده همزمان از چند روش لایهبرداری یا محصولات حاوی اسیدهای لایهبردار متعدد در یک بازهی زمانی کوتاه است.
نتیجهگیری
لایه برداری صحیح میتواند به شفافتر شدن و جوانسازی پوست کمک کند، اما همانطور که دیدیم اشتباهات کوچک در این فرایند ممکن است به قیمت نازک شدن پوست و آسیب دیدن آن تمام شوند.
با رعایت اعتدال در دفعات لایهبرداری، انتخاب لایه بردار پوست مناسب بر اساس نوع پوست خود، پرهیز از مواد خشن یا روشهای تهاجمی، و مراقبتهای پس از لایهبرداری (از جمله مرطوبسازی و ضدآفتاب)، میتوان از مزایای استفاده صحیح از لایه بردار پوست بهرهمند شد بیآنکه به سد محافظتی پوست آسیبی وارد شود.
